De herme is een zeer wulpse
pilaster,
een vrouw of man die als een niet complete
kariatide of atlant omhoog komt uit een ornament. De figuur stamt af van Griekse Hermesbeelden, die alleen het bovenlijf weergaven.
In de
renaissance
en zeker ook in de
rococo
is het motief geliefd, omdat het de
beeldhouwer in staat stelt archtitectuurelementen te vervlechten met zeer vrije
bouwsculptuur.
Kariatiden
en
atlanten
zijn meestal vrijstaande
schachten van zuilen.
Hermen zijn altijd tegen een achtergrond geplakt,
al dreigen ze er in de
barok
soms los van te komen.
Tekst: Jean Penders, 06-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
